هرچند انسان، از حرف این و آن ((تاثیر)) می پذیرد، ولی...این تاثیر، جبری و الزامی نیست، می توان در مقابلش ایستاد ، اگر انسان خودش حرف منطق داشته باشد و برای ((چگونه زیستن)) دارای معیارو ملاک باشد، همان را حاکم می سازد و اجرا می کند نه حرف این و آن را.... البته، یک چیز لازم دارد: ((اراده ی قوی))! اینکه آدم، چهره و لباس و اخلاق زندگی خویش را بر اساس ((پسند مردم ))یا ((مد روز)) تنظیم کند و از معیار ها تنها به خاطر ((حرف مردم)) چشم بپوشد، نشانه ی ضعف ارده و بی شخصیتی است. مگر ما برای مردم زندگی می کنیم که بر محور نظر آنان بچرخیم! سعادت خود را خراب کنیم که مردم، چنین و چنان میگویند؟
نظرات شما عزیزان:
آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا :
اگر بسیار کار کند، میگویند احمق است !
اگر کم کار کند، میگویند تنبل است!
اگر بخشش کند، میگویند افراط میکند!
اگر جمعگرا باشد، میگویند بخیل است!
اگر ساکت و خاموش باشد میگویند لال است!!!
اگر زبانآوری کند، میگویند ورّاج و پرگوست ..!
اگر روزه برآرد و شبها نماز بخواند میگویند ریاکاراست!!!
و اگر نکند میگویند کافراست و بیدین .....!!!
لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد
و جز از خداوند نباید ازکسی ترسید.
پس آنچه باشید که دوست دارید.
شاد باشید ؛ مهم نیست که این شادی چگونه قضاوت شود.